Waarom zou je het niet doen?

Dat ene moment dat ik deze keuze maakte, ik was op een heel mooi evenement Dag van Delen wat mijn leven heeft veranderd! Centraal bij dit evenement was de kennismaking met allerlei “spirituele keukens”. Ik deed toen mee met een heel leuk meisje genaamd Sanne die yoga les gaf. Aan het einde liep ik nog even naar haar toe omdat ze zo’n fijne energie had. Ik zei, wat leuk dat je dit doet, en je bent ook best jong toch voor een yogadocente? Toen vertelde ze over een opleiding op een mooi warm eiland voor een paar maanden, iets wat voor mij met een baby natuurlijk niet mogelijk was. Ik zei dat het mijn droom was, en ze vroeg alleen maar? “waarom zou je het niet doen?”

Die vraag was het zaadje, het begin, de start…

Gister heb ik de spullen voor mijn yogales gekocht. Ik had er natuurlijk al een tijdje voor gespaard. Tien mooie matjes, meditatiekussens, kleine kussentjes. En drie grote weekendtassen op wieltjes om de spullen te vervoeren. Maar het aller mooiste zijn wel de cadeaus van mijn vader voor mijn dertigste verjaardag! Hij heeft tien yogabankjes gemaakt die allemaal anders zijn. Tien kunstwerkjes voor ontspanning, mijn vader Luuk Menting is een ware kunstenaar!

Ik was gister redelijk emotioneel. Het kopen van de yogamatjes voelt toch weer als een stap dichter naar mijn droom. Het echte werk komt er nu aan! Op 5 januari 2017 is het zo ver! Binnen vierentwintig uur had ik tien cursisten die het leuk lijkt om bij mij op les te komen. Ik heb er zo veel zin in! De eerste les is al uitgeschreven, de spullen zijn besteld en mijn gezicht heeft een glimlach van oor tot oor…

Aan-Yoga is aan ♥

Gemaakt door Luuk Menting

Advertentie

Fake it til you make it

En zo sta ik ineens oog in oog met mijn jeugddemon. Zoiets kan natuurlijk letterlijk en/of figuurlijk gebeuren, ik denk dat iedereen van slag zou raken. Al weet ik dat het nu totaal niet meer in mijn leven speelt. Ik kwam hem letterlijk tegen, en ook nog op een plek waar ik niet om heen kan. Dit zal dus nog wel vaker voorkomen, maar hoe ga ik hier nou mee om? Eigenlijk kom ik dan weer uit bij mijn nieuwste experiment. Mijn grote levensexperiment die ik al uitvoer sinds maart, een onderzoek waarvan de resultaten mijn hart nu al laten dansen! In maart ging het roer om onder het mom van “als je iets wil hebben wat je nooit hebt gehad moet je iets doen wat je nooit hebt gedaan”.

Maar waar komt het op neer? Dan moet ik eerst de oude situatie kort uitleggen. Verschillende mensen hebben de laatste weken tegen mij gezegd dat ze zo trots op me zijn, om waar ik vandaan kom. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat lastig vond, hoezo waar ik vandaan kom?!? De oude ik was niet stabiel, eigenlijk al niet sinds de middelbareschooltijd…

Toen dacht ik natuurlijk dat het aan iedereen om me heen lag, behalve aan mezelf. Maar nu weet ik wel beter. Ik was sowieso heel gevoelig, dat ben ik  overigens nog steeds. Op school kwam ik niet mee en ging toen naar een plek met allemaal kinderen met problemen, een soort van broednest voor nog meer problemen. Thuis hadden mijn ouders het ook niet makkelijk met situaties rondom geestelijke gezondheid*, iets wat iedereen kan overkomen! En dat speelde zich allemaal af in mijn pubertijd, sowieso de leukste tijd ever! Maar het gekste vind ik hoe een nare tijd je jaren kan achtervolgen. Alsof ik situaties en opmerkingen van toen letterlijk heb meegenomen en die personen steeds weer een stem gaf in huidige situaties.

Ik heb zoveel dingen geprobeerd. Ik durf best toe te geven dat ik jaren lang therapie heb gehad*. Medicatie, dagboeken, geloof, lieve mensen, verdovende middelen, meditatie en yoga ♥. Ik heb het zelfs op mijn armen getatoeëerd, dat ik de terror in mijn hoofd zat was. En misschien is het de combinatie geweest, of misschien heeft mijn laatste experiment gewerkt. Maar ik voel me al een hele tijd stabieler als ooit. Wat heb ik dan gedaan!?!

Ik ben zonder oordeel gaan luisteren naar mijn centrum/mijn gevoel. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik ook wel een luxe situatie zit om dat te doen. Eerst zwanger thuis en nu lekker zorgen voor mijn kindjes en bezig met mijn opleiding! Maar steeds als ik iets moet doen, dan voel ik of ik mijn “kern” nog voel en of ik nog goed kan doorademen. En alles waarbij dat niet lukt, doe ik niet! Dit is natuurlijk kort door de bocht, maar in de grove lijnen komt het hier wel op neer. En het is niet altijd praktisch (zoals geen boodschappen doen of geen huiswerk alleen omdat het niet goed “voelt”), maar over het algemeen werkt het! Ik weet ook niet of ik het altijd zal blijven doen, en soms ben ik het ook wel eens een dag of week kwijt. Maar ik herstel enorm snel en sta weer stabiel met twee benen op de grond.

Sleutelwoorden; vertrouwen en luister naar mezelf zonder oordeel!
(en voor al die momenten dat ik het niet voel maar wel nodig heb? Fake it til you make it!)

---

*ik zeg dit omdat ik het belangrijk vind dat er meer wordt gepraat over zoiets algemeens zoals geestelijke gezondheid. Het kan iedereen overkomen, sterker nog 1 op de 10 had in 2014 geestelijke problemen, dat is iets waar we meer met elkaar over moeten praten!
https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2015/41/psychische-klachten-bij-meisjes-en-oudere-vrouwen

Leren “bloggen”

Vol enthousiasme stort ik me in mijn missie, ik wil schrijven. Nou eigenlijk vooral, ik wil dingen delen. Ik kan uren, dagen, weken nadenken over stellingen of opvattingen. Als ik iets niet snap, dan zie ik het als mijn missie om het te begrijpen. Soms zelf tot irritatie toe. Zo moest ik bijvoorbeeld tijdens mijn studie werken in een Exel bestand. Exel, voor de gene die het niet kent, een onderdeel van Microsoft office waar je gegevens in kan verwerken, elke cel bevat formules. Ik kon echt uren bezig zijn met het achterhalen van een formule om een opdracht af te maken, terwijl het handmatig verwerken misschien een half uur zou hebben gekost. Mijn drijfveer en drang om alles te begrijpen wat is groot!

Enkele weken geleden las ik ergens een tekst die me (uiteraard) aan het denken heeft gezet.

Waarom praten we 80% van de tijd over wat er niet goed gaat,
en maar 20% van de tijd over waar we blij en gelukkig van worden?

Ja dat doe ik ook! Bovendien,waar je aan denkt groeit (een vriendin van mij zei ooit, “Oo dan kijk ik naar mijn borsten, groeiiiiii!”) Ik wordt altijd zo blij van het filosoferen over levensvraagstukken of over mijn emoties. Maar meestal hou ik zulke dingen voor mezelf. Dus in de daarop volgende weken probeerde ik met iedereen te praten over allerlei uiteenlopende onderwerpen;

• Mijn sterke energiepunt achter mijn navel, een plek waar ik mijn meditaties vaak begin.
• Of over mijn bevindingen en ontdekkingen ten opzichte van houdingen, zoals dat ik de heupstand en/of hemeldragen vroeger de verschrikkelijkste houdingen vond, maar dat het nu mijn favoriete houdingen zijn. (extreem fascinerend!)
• Of het principe van jaloezie. Want soms heeft iemand iets wat ik ook wil, zonder dat ik het die gene misgun, maar omdat ik het mezelf ook gun. Waarom moet jaloezie zo’n negatieve lading hebben? Dus een lief dinnetje van mij bedacht daarop het woord “ik-ook-ja” (briljant ♥) voor alle situaties waarin mijn hart zegt, Oo dat wil ik ook zo graag!!!

Maar met wie praat je daar over? Ik merkte dat ik bij de mensen om me heen toch niet de aansluiting vond om zulke dingen constant te delen. Vandaar mijn blog.…

Maar toen stuitte ik op het volgende probleem. Ik wil alleen schrijven als ik oprecht kan blijven. Dus alleen als wat ik schrijf ook is wat ik voel, en dat ik het schrijf omdat ik het wil delen, en niet omdat ik een bepaalde reactie verwacht. Nu mijn blog met vier mensen heb gedeeld, merk ik al dat ik het nu al lastig begin te vinden om daarin bij mezelf te blijven. Nou is bij mezelf blijven ook wel het grootste vraagstuk uit mijn leven, dus dat het me iets zou doen spreekt misschien voor zich….

Ik hoop dat door dit stukje tetst, waarschijnlijk vooral naar mezelf gericht, ik beter bij mezelf kan leren blijven. Tijdens Karma-yoga behandelde we op gegeven moment de materie dat je altijd de keuze hebt om, elk moment van de dag opnieuw, zelf te bepalen hoe je op dingen reageert. Een mooie filosofie die voor mij in de praktijk soms als een houdgreep voelt. Maar het klopt natuurlijk wel! En daarom probeer ik steeds met een glimlach naar mijn eigen worsteling te kijken, ik praat er over met lieve mensen om me heen. En probeer elk moment van elke dag me los te maken van wat mensen van mij vinden, en bij mezelf te blijven…

Mijn eerste blog, mijn eerste yogales

Nou, phoe, de kop is er af zeggen sommige mensen wel eens! En dan ineens moet je wat nuttigs typen, want daar ging het om toch? Ìk wou wat delen….

Misschien is het voor de logica goed om te beginnen met mijn eerst yogales. In Woltersum, onder de molen! Een prachtige plek en een prachtige vrouw! Zij heeft mij voor het eerst een nieuwe laag in mijn hoofd laten zien. Ze heeft me begeleid naar een kant van mezelf die ik daarvoor nog nooit had ervaren, of misschien wel? Het was fysiek zoals je uitgeput en toch opgeladen bent na een lange strandwandeling op Vlieland in juni. Maar mentaal was er nog wel totale chaos. TOTAAL!

Mijn docente is heel goed in het creëren van een sfeer, en ik voelde me er direct thuis. Maar haar stem, langzaam pratend, zo “invoelend” (vond ik toen nog een heel vies woord), werkte enorm op mijn lachspieren! Wat is dit voor poppenkast!

Ik lag daar op mijn matje en dacht, we kunnen nu twee dingen doen. Of ik ga hier tien lessen voor spek en bonen liggen, of ik ga luisteren en echt doen wat ze zegt…..

Stapje voor stapje liep ik mijn lijf af, stapje voor stapje kwam ik in contact met mijn voeten, benen, billen, buik, borst, schouders, nek en hoofd. Wouw, ik heb voeten. Wouw ik kan mijn schouders ontspannen. En zo lag ik daar ontspannen met een druk hoofd, en ik kon me niet herinneren wanneer ik me voor het laatst zo ontspannen had gevoeld.

Mijn hoofd kwam wat later mee, een jaartje of acht…

Er is veel veranderd sinds die tijd, ik ben volwassen geworden en ben mijn jas van ongemak en pijn aan het afdoen. Een proces wat ik graag deel♥

---

---